زارش اسکن پنج ماهه من هیچ تغییر شکلی در بارداری نشان نداد، اما با رسیدن به ماه نهم، کودکم ناگهان از حرکت در رحم من ایستاد. فشار خونم شروع به بالا رفتن کرد و سه روز مرا به بیمارستان آوردند.
با این حال فشار خونم همچنان بالا می رفت و مجبور به زایمان سزارین اورژانسی شدیم و پسرم به دنیا آمد.
او بلافاصله پس از زایمان مشکل تنفسی داشت، اما دکتر نتوانست علت آن را تشخیص دهد زیرا عکس‌برداری اشعه ایکس طبیعی بود و ریه‌هایش کاملاً تشکیل شده بود.
سپس نوزادم به بیمارستان ویژه کودکان منتقل شد و در آنجا اکوکاردیوگرام انجام شد. نتایج نشان داد که او مشکل قلبی دارد و باید فورا به بیمارستان قلب و عروق منتقل شود. مشاوره هوشمند آنلاین تلفنی
سپس نوزادم نیمه شب با دستگاه تنفس مصنوعی به بیمارستان تحقیقات قلب و عروق احمدآباد منتقل شد. من اجازه نداشتم فرزندم را ببینم.
شوهر و برادرم در حالی که من برای زایمان سزارین در بیمارستان بودم نوزاد را به بیمارستان منتقل کردند. چالش برانگیزترین شبی بود که تا به حال داشتم. در عرض ده روز، به طور کامل بهبود یافتم و به احمدآباد منتقل شدم تا در کنار نوزادم باشم.
نوزاد من در 19 روزگی قلبش را جراحی کرد و دکتر پس از هفت روز بهبودی او را به ما تحویل داد.
من، مادرم و شوهرم 20 روز بعد در بیمارستان سخت کار کردیم زیرا بخیه های نوزادم مدت زیادی طول کشید تا خوب شود. بالاخره مرخص شدیم و بعد از 45 روز به خانه برگشتیم. خوشبختانه عملیات بدون هیچ مشکلی انجام شد.
اما زمانی بود که تمام امیدم را از دست داده بودم و از مادرم می‌پرسیدم: «مرا بچه تیک تو هو جائگا نا؟» من هر روز این سوال را از مادر و شوهرم می پرسیدم. من ساعت ها گریه می کردم.
از خدا می‌پرسیدم چرا باید من و بچه‌ام را در این شرایط قرار دهد؟
هیچ کس نمی توانست بدبختی من و شوهرم را درک کند. مادر و برادرانم کسانی بودند که هیچگاه امیدشان را از دست ندادند و ستون صلابت من بودند. و بعد از 45 روز بالاخره بچه ام را به خانه آوردند.
شاید خوشت بیاد
موقعیت دهانه رحم در اوایل بارداری – چه تغییراتی باید انتظار داشت؟
آیا می دانید حقوق راننده کامیون در کانادا چقدر است؟ حقوق را اینجا ببینید
مشاغل باربری
22 راه برای اینکه بدون انجام آزمایش بفهمید باردار هستید یا خیر
ویلاهای برای فروش در دبی ممکن است شما را شگفت زده کند.
ویلا در دبی
کودک
من برای زندگی خود تلاش کرد و پیروز شد. برای اولین بار مادر شدن و از دست
دادن پدرت فقط چهار ماه پیش مستلزم استقامت زیادی برای غلبه بر چنین چالش
هایی است.
با این حال، من خوش شانس هستم که همسر و خانواده ای دلسوز دارم که هرگز از سختی ها غر نمی زنند. مهمتر از همه، فرزندم اکنون در سلامت کامل است.
من از همه پزشکان و پرستارانی که به خوبی از فرزندم مراقبت کردند سپاسگزارم.
خانواده ام به خاطر اینکه همیشه وقتی به آنها نیاز داشتم در کنارم بودند و در آخر شوهرم که مثل سنگ کنارم ایستاده بود و هرگز اجازه نمی داد من بشکنم.